خرقه مبارک فقر از زمان حضرت محمد (ص) و از طریق حضرت علی ابن ابیطالب (ع) به حضرت اویس قرنی و سلمان فارسی رسیده است. از آن زمان تا کنون، در طول ۱۴۰۰ سال خرقه مبارک فقر در اختیار عرفای شامخین مکتب طریقت اویسی بوده است و از طریق زنجیره نا گسستنی عرفای عظام به زمان ما رسیده است و در حال حاضر به حضرت صلاح الدّین علی نادر عنقا چهل و دومین عارف مکتب طریقت اویسی منتقل شده است.
حضرت رسول اکرم در آخرین روزهای حیات ظاهری، خرقه مبارکشان را که نمودار ارشاد و تعلیم میباشد به حضرت ابیطالب (ع) و عمر ابن الخطاب سپرده و فرمودند که این امانت را به او پس بدهید. بدین ترتیب، پیامبر اسلام روش دریافت جوهره حقیقی تعالیم اسلام از طریق باطن و قلب را تأیید فرمودند. خرقه مبارک فقر در اصل از زمان حضرت ابراهیم (ع) نسل به نسل به حضرت محمّد (ص) و سپس به حضرت اویس قرنی و عرفای شامخ منتقل گردیده است.
موضوع سیر خرقه از زمان حضرت رسول اکرم (ص) و بنیانگذار مکتب عرفان اسلامی تا این زمان معرّف دو اصل مهم و اساسی است: اوّلا شناخت معلم باید از طریق باطن محقق شود، و ثانیاً تحقق این شناخت باید ظاهراً هم تأیید گردد، همچنانکه اتّصال باطنی حضرت امیرالمومنین علی (ع) و حضرت اویس قرنی به حضرت پیامبر(ص) نیز به همین طریق تحقق یافته است.
از آن هنگام به بعد، سیر خرقه و اصل دریافت حقیقت به شیوه فوق، که نمایانگر عالیترین درجه عرضه شخصیّت انسانی و نمودار والاترین ارزش و افتخار برای دریافت کننده آن میباشد، بدون وقفه تا عصر حاضر ادامه پیدا کرده است. این امر مهم، بیانگر مقامی بی نظیر در مکتب عرفان اسلامی است. مقام استادی، که پیر یا قطب نامیده میشود، در واقع مظهر و اصل و قوام طریق معرفت است.
حضرت پیر معظم مولانا صلاح الدین علی نادر عنقا، در تاریخ ۱۳ شهریور ماه سال ۱۳۴۹ هجری خورشیدی، برابر با چهارم سپتامبر سال ۱۹۷۰ میلادی، رسماً به عنوان چهل و دومین قطب طریقت اویسی شاه مقصودی خرقه مقدّس حضرت اویس قرنی را از دست استاد و پدر عظیم الشأن، حضرت شاه مقصود صادق عنقا، درپوشیدند و بدین سان به جانشینی حضرتشان برگزیده شدند.